W cyklu Pamięć ciała chcę pokazać jak doświadczenia odbijają się na naszym ciele, tworząc bardzo osobiste autoportrety – nierealne, a jednocześnie bardzo prawdziwe. Chcę pozwolić widzowi zobaczyć coś, co jest moim introspektywnym doświadczeniem. Opowiadam o nim, używając najbardziej fizycznego aspektu człowieka – ciała. Staje się ono nośnikiem pamięci, myśli i emocji, prowadząc historię o relacjach, doświadczeniach i chorobie. Mówi też o bólu, samotności, lęku, a czasami także o nadziei.

Na mój dyplom składa się cykl obrazów na płótnie, rysunków, akwareli oraz form rzeźbiarskich. Prace są zróżnicowane - używam różnych mediów, form i formatów. Ciało, które przedstawiam raz jest mięsiste, raz szkicowe. Czasem dotyczy kobiecości, innym razem jest jej pozbawione. Niejednokrotnie jest rozgrzane kolorem, a innym razem staje się monochromatyczne. Na niektórych jego przedstawieniach jest też poranione. Chwilami zostaje sprowadzone jedynie do symbolu.